معاشرت در حیض (قرآن)همه احکام الهى من جمله احکام حیض بر اساس حفظ مصالح و دفع مفاسد و محور اعتدال استوار مى‌باشند. ۱ - آیه قرآنتعدیل روابط با زنان حائض، در اسلام: • « ویسـلونک عن المحیض قل هو اذی فاعتزلوا النساء فی المحیض...؛ و از تو درباره عادت زنانه مى‌پرسند، بگو: آن نوعى آزار و ناراحتى است. پس از (آمیزش با) زنان در زمان عادت كناره‌گیرى نمایید و تا پاك نشوند به آنها نزدیك نشوید و چون (از عادت) پاك شدند (یا غسل كردند) از همان جا كه خدا دستور داده با آنان آمیزش نمایید، همانا خداوند كسانى را كه زود و زیاد توبه مى‌كنند و كسانى را كه كوشا در پاكى‌اند دوست دارد.» ۲ - تفسیر آیهآراء طوائف و مذاهب مختلف در مساله محیض و رعایت اعتدال در نظریه اسلام در این باره: طوائف مختلف مردم در مساله محیض آراء و مذاهبى مختلف دارند، یهود در این مساله شدت عمل به خرج مى‌داد، و در حال حیض زنان، حتى از غذا و آب و محل زندگى و بستر زنان دورى مى‌كرد، و در تورات نیز احكامى سخت در باره زنان حائض و كسانى كه در محل زندگى و در بستر و غیره با ایشان نزدیكى مى‌كنند وارد شده. و اما نصارا، در مذهب ایشان هیچ حكمى در باره اجتماع با زنان حائض، و نزدیك شدن به ایشان نیامده، و اما مشركین عرب، آنان نیز در این باره هیچ حكمى نداشتند، جز اینكه ساكنین مدینه و دهات اطراف آن، از این كار اجتناب مى‌كردند، و این بدان جهت بود كه آداب و رسوم یهودیان در ایشان سرایت كرده بود، و همان سخت‌گیریهاى یهود را در معاشرت با زنان حائض معمول مى‌داشتند، و اما عرب‌هاى دیگر، چه بسا این عمل را مستحبّ هم مى‌دانستند، و مى‌گفتند جماع با زنان در حال حیض باعث مى‌شود فرزندى كه ممكن است پدید شود خونخوار باشد، و خونخوارى در میان عشایر صحرانشین صفتى پسندیده بوده است. به هر حال پس اینكه فرمود: (از زنان در حال حیض كناره‌گیرى كنید) هر چند ظاهرش امر به مطلق كناره‌گیرى است همانطور كه یهودیان مى‌گفتند، و هر چند كه براى تاكید این ظاهر بار دوم هم فرمود: وَ لا تَقْرَبُوهُنَّ، و لیكن جمله:" فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَیثُ أَمَرَكُمُ اللَّهُ، با در نظر داشتن اینكه منظور از (آنجایى كه خدا دستور داده) همان مجراى خون است، كه در آخر آیه است، خود قرینه است بر اینكه جمله: (فاعتزلوا)، و جمله دوم یعنى وَ لا تَقْرَبُوهُنَّ جنبه کنایه دارند، نه تصریح، و مراد از آمدن زنان و نزدیكى با ایشان نزدیكى از محل خون است فقط، نه مطلق مخالطت و معاشرت، و نه مطلق تمتع و لذت‌گیرى از آنان. پس معلوم شد اسلام در مساله حیض زنان راه وسط را اتخاذ كرده، راهى میانه در بین تشدید تمامى كه یهود اتخاذ كرده، و در بین اهمال مطلقى كه نصارا پیش گرفته‌اند، و آن راه میانه این است كه مردان در هنگام عادت زنان از محل ترشح خون نزدیكى نكنند، و تمتعات غیر این را مى‌توانند ببرند. ۳ - پانویس
۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۲، ص۲۴۸، برگرفته از مقاله «معاشرت در حیض». |